Πικάντικα μπιφτέκια με σπιτικό κουλούρι και τζατζίκι

ίγων φαγητών τη μυρωδιά δεν μπορώ ν’ αντισταθώ. Του αρνιού στο φούρνο με πατάτες που ύπουλα με ξύπναγε κάποιες Κυριακές ενώ ήθελα απεγνωσμένα να μείνω στο κρεβάτι και να χουζουρέψω, της τυρόπιτας, όποιας τυρόπιτας κι αν είναι, όπως κι αν ψήνεται, της βανίλιας και του κακάο στα κέικ που με οδηγεί, παρεμπιπτόντως, να τα τρώω ζεματιστά κι έπειτα να μετανιώνω την ώρα και τη στιγμή αφού με πιάνει το στομάχι μου, και του μπιφτεκιού. Εκείνου του αλήτικου, του ζουμερού και ζουμπουρλούδικου μπιφτεκιού με την τραγανή, καβουρντισμένη κρούστα και το τρυφερό, αρωματικό κρέας. Αν είναι δε σερβιρισμένο πάνω σ’ ένα σπιτικό, μπαμπάτσικο κουλούρι, κομμένο στη μέση σαν άλλο bagel, με μπόλικο τζατζίκι, λεμόνι και ντομάτα, ε, τότε πρόκειται για γεύμα ονείρων κι ουχί απατηλών.