Γαλλική σφολιάτα - Pâte feuilletée

Ήθελα να φτιάξω κάτι με τα χέρια μου. Να δημιουργήσω κάτι από το τίποτα, κάτι για το οποίο να νιώσω περήφανη και να πω «να, κοίτα τί έφτιαξα». Αλεύρι, νερό, βούτυρο. Πολύ βούτυρο. Πάρα πολύ βούτυρο. Τόσο βούτυρο που κανείς δεν θα’πρεπε να καταλανώνει σε τακτική βάση. Κι όμως, χρειαζόμουν ακόμα πιο πολύ. Διότι, για να φτιάξεις σφολιάτα, πρέπει το βούτυρο να γίνει φίλος σου κι όχι εχθρός σου. Θα προσπαθήσει να ξεφύγει, να ξεγλιστρήσει, να μαλακώσει, να ξεχυθεί μέσα από τη ζύμη κι εσύ θα πρέπει να το τιθασεύσεις, να ξέρεις πώς και πότε να το χειριστείς. ...